بیانیهٔ جنبش «زنان به‌سوی آزادی» در محکومیت خشونت سازمان‌یافتهٔ طالبان علیه زنان و در پشتیبانی از فریاد خاموش عابده

ما، اعضای جنبش «زنان به‌سوی آزادی»، با اندوه و خشم، خبر جان‌سوز درگذشت( خود سوزی) عابده، دختر جوانی از ولسوالی تیورهٔ ولایت غور را دریافت کردیم. این فاجعه، نه نخستین نمونه از جنایات طالبان است و نه، در صورت تداوم سکوت‌ها، واپسین آن خواهد بود.

عابده، یکی از هزاران دختری‌ است که قربانی ساختار سلطه‌گر و سرکوبگر طالبان شده‌ است. در لحظه‌ای که تمامی راه‌ها به رویش بسته شد، به آخرین امکان پناه برد تا خاموشی‌اش فریاد شود.

او با سوزاندن پیکرش، فریاد زد :

«من انسانم، نه کالای قابل خرید و فروش؛ وجودم ابزاری برای تجاوز و تحقیر نیست »

این گروه، که دختران را از تحصیل، کار و حتی حق انتخاب همسر محروم کرده است، باید در برابر عدالت بین‌المللی پاسخ‌گو باشد؛ نه‌تنها به دلیل جنایت علیه بشریت، بلکه به جرم فیمیساید نظام‌مند.

خطاب ما به خانواده‌ها در سراسر افغانستان است:

دختران‌ تان را به معامله‌ های شرم‌ آور نسپارید، تن به نکاح‌های اجباری ندهید و در برابر بیداد، بایستید؛ بی‌طرفی در این میدان، هم‌دستی‌ست.

به بزرگان محل، روحانیون، پدران و برادران می‌گوییم:

عابده شعله شد تا تاریکی بشکند. خاموشی شما، داغ ننگی بر پیشانی تاریخ خواهد بود.

دختران این سرزمین!

شما بی‌یار نیستید. صدای‌تان شنیده می‌شود. ما، همچون تنی واحد، در کنار شماییم.

به جامعهٔ جهانی هشدار می‌دهیم:

چشم‌پوشی امروز شما، سکوت فردای تاریخ را تضمین نمی‌کند.

عابده‌ها به عدالت، امنیت و پناه نیاز دارند — نه ترحم و بی‌تفاوتی.

جنبش زنان به‌سوی آزادی

10 ثور 1404

کابل، افغانستان